بعضی از برخورهای مردم آدم رو سیر میکنه از انسان بودن وگاهی دوست دارم از زمونه کنده بشم و اونوقت تنهاییم رو با هیچ با هم بودنی عوض نمی کنم تنهایی پر مغز خیلی خوبه. مجالی هست برای فکر کردن که چی هستیم ؟کی هستیم ؟کجا واستادیم ؟و چطوری باید نگاه کنیم ؟واقعا چرا تا وقتی که محبت ؛عشق ؛دوستی ؛گذشت و میلیونها صفات قشنگ توی وجودمونه از دشمنی کینه وعصبانیت استفاده کنیم چرا وقتی می تونیم با چشم به هم لبخند بزنیم یه دنیا اخم رو مهمونه چشمامون کنیم و هزاران چرای دیگر ...............

کاش بتونیم دنیامونو پاک کنیم .کاش بتونیم همدیگر رو به معنای واقعی دوست داشته باشیم

دوستی کنیم زیرا وقت خیلی کمه. راه خیلی خیلی کوتاهه باهم باشیم دست همدیگر رو بگیریم و با هم حرکت کنیم